ویژگیهاي دوستان اهلبیت
عظمت آخرت درآنان
سپسآنحضـرت دربـاره ي دوسـتان خودشـان توضـیحاتی می دهنـدتـا معلوم شود آنهاکه مقصودشـیطانهسـتند،چهکسانیانـد.
صفاتیرا برايآنانبر میشـمارند. اولینصـفت آنها ایناست که: و لقـدجلت الآخرة فیأعینهمحتیما یریـدونبها بدلا؛ آخرت
در نظرشانبا عظمت است تا آنجاکهحاضـر نیسـتندآنرا باچیزيمعاوضهکننـد. اگر درجاییامر دایرشود بینچیزيدنیاییو
اخروي، آنچنانآخرت در نظرشانبزرگاست کهحاضر نیستندآنرا با هیچچیز دنیا عوضکنند.
پرنوربودندلآنها
آه، آه علیقلوب حشـیت نورا؛چقدر دلهايآنانپرنور است! اینکه ماچقدر با اینتعبیرات آشـنا هستیم، بستگیدارد به اینکه
چقدر با معارف اهلبیت علیهمالسلام انسداشته باشیم. باطنانسان، قلبو روحاو، مانندظرفیاست،صندوقچه یا مخزنیاست که
چیزهـايمختلفیدر آنانباشـته میشـود. اینمخزنپر از نیروهـايمـتراکماست. همـانطورکه در محسوسـات، میتواننیروهـاي
متراکمیرا درجـاییذخیرهکرد، در معنویـات هممیتوانچنینکـاريکرد. در قلب انسـان، نیروهايمعنويذخیره میشود. همان
گونهکه در عالممحسوسات، نور بزرگترینوشـناختهشدهترینمظهر نیرو است، در عالممعنویات همنورانیتیمعنويوجود دارد
که در دلانسانجا میگیرد و انباشـته میگردد. ایننور، موهبتیخـداییاست. هر انسانیمیتوانـدباکسب لیاقتهایی، قلبخود
را آمادهکنـدتا دلشپر از نورگردد. نشانهيدلپر نور همایناست که توجهیبه دنیا و زرقو برقآنندارد، به لذتهايمادي
دلنمیبنـدد، فقـط توجهشبه مسایـلمعنويو اخروياست. امـا به عکس،کسـانیکه به زرقو برقدنیاچشممیدوزنـدو دنبال
هوسهايمادياند، باطنشانظلمانیاست،چشـمشانحقایقرا نمیبیندو ارزش [صفحه 20 [مسایلمعنويرا دركنمیکننـد. در
نتیجه،گولظاهرفریبندهيآنرا میخورند.
اجتناب ازدنیاگرایی
و انماکانت الدنیا عندهمبمنزلۀ الشـجاعالارقم؛ دنیا نزد آنان(دوسـتاناهلبیت علیهمالسـلام) همچونماريبسـیارخطرناكاست
که منتظر فریفتنآنهـا است. برخیاز مارهـا -که بسـیارخطرناكهمهسـتند-گاهیدرصـحراها رويدمخود میایسـتندتاسایر
جاندارانرا فریب دهند. هرکه از دور آنها را ببیندتصور میکندشاخهيخشکدرختیاست، اما وقتیبه آنها نزدیکمیشود، او
را میبلعند. امام صادق علیه السلام میفرماید: دوستانما دنیا را بهصورت ماريفریبنده میبینندکه در راهشانایستاده و منتظر است
تـا آنهـا را فریب دهـد. همیشه اینگونه به دنیـا نگاه میکننـدو مواظبنـدتا فریب آنرا نخورنـد. و العـدو الأعجم؛ دنیا در نظر آنان
هماننددشمنی که حرف حساب نمیفهمد؛ هرگاه بر انسان تسلط پیداکند، به او رحم  نمی کند